

Karmienie piersią jest bardzo ważne dla rozwoju dziecka. Pierwsze miesiące życia dziecka to okres bardzo intensywnego wzrostu. Już nigdy zmiany w organizmie dziecka nie będą zachodziły w tak szybkim tempie. W związku z tym to właśnie na tym etapie życia zapotrzebowanie maluszka na składniki odżywcze, witaminy i minerały jest największe. Mleko matki zawiera ponad 200 cennych składników m.in.: białka, tłuszcze, witaminy, składniki mineralne, węglowodany i przeciwciała. Dzięki tak bogatemu składowi w pełni pokrywa zapotrzebowanie organizmu niemowlaka na składniki potrzebne do jego prawidłowego rozwoju. A zawarte w pokarmie naturalne substancje odpornościowe zapewniają ochronę przed chorobami. Dodatkowo mleko z piersi zawiera probiotyki, które pobudzają do działania florę bakteryjną w przewodzie pokarmowym maleństwa.
Jeżeli dieta karmiącej matki jest prawidłowa, to jej pokarm całkowicie pokrywa zapotrzebowanie maluszka na składniki odżywcze. Należy tylko dodatkowo podawać witaminę D3 i K. Wyłączne karmienie piersią jest najlepszym sposobem odżywiania do 6. miesiąca życia. Po tym okresie należy rozpocząć rozszerzanie diety wprowadzając posiłki bezmleczne.
Dzięki unikalnej budowie poszczególnych składników, pokarm matki jest w naturalny sposób przystosowany do rozwijającego się układu trawiennego niemowląt i łatwo przez niego przyswajalny. W związku z szybszym trawieniem, dzieci karmione naturalnym mlekiem częściej odczuwają głód. Ponadto mleko kobiece ma odpowiednią temperaturę, jest jałowe, świeże i łatwo dostępne w każdej sytuacji. Karmiąc dziecko piersią nawiązujesz z nim niepowtarzalną, emocjonalną więź, a maluszek ma poczucie bezpieczeństwa.
Ssanie piersi może zapobiegać wadom zgryzu u dziecka a ponadto organizm karmiącej mamy szybciej i lepiej regeneruje się po porodzie.
Donoszony noworodek ma dobrze rozwinięty odruch ssania. Gdy zostanie przyłożony do Twojego ciała od razu zaczyna szukać piersi. Jednakże minie trochę czasu zanim dziecko nauczy się prawidłowo chwytać brodawkę oraz zsynchronizować ssanie z oddychaniem i połykaniem. Na szczęście, dziecko po narodzinach, w pierwszej dobie życia, nie potrzebuje dużo jedzenia.
W pierwszym dniu maluszek jednorazowo zjada mniej więcej 30 ml. Dziecko w pierwszym miesiącu je mniej więcej 12 razy na dobę, a z każdym dniem będzie zjadał więcej o około 10 ml.
Pierwszy wytwarzany przez gruczoły piersiowe pokarm, zwany siarą, jest bardzo kaloryczny, bogaty w białko, przeciwciała i witaminy. Ma gęstą konsystencję i żółtawy kolor. Jego zadaniem jest zwiększenie odporności i przyspieszenie wydalenia smółki - pierwszej kupki dziecka. W wyniku większego zapotrzebowania dziecka na płyny po kilku dniach pokarm staje się rzadszy, bardziej biały i przejrzysty. Wiele mam martwi się, że taki pokarm jest za "lekki" i, dziecko się nie najada. Nic bardziej mylnego. Jeśli dziecko przez około 15 minut aktywnie ssie, a Ty czujesz, że pierś staje się lżejsza, możesz być pewna, że maluszek zjada tyle, ile potrzebuje.
Podczas jednego karmienia podajemy dziecku obie piersi. Najpierw maluszek opróżnia jedną pierś, a dopiero gdy jest jeszcze głodny podajemy mu drugą. Jest to bardzo istotne gdyż podczas jednego posiłku zmienia się skład i konsystencja pokarmu. Początkowo jest on rzadszy i zawiera więcej laktozy - cukru. Sukcesywnie podczas opróżniania piersi staje się bardziej gęsty, bogatszy w tłuszcze i białka. A więc jeśli zmienisz pierś przed jej opróżnieniem dziecko zje podwójną porcję wysokocukrowego pokarmu po czym szybciej będzie głodny.
Obecnie odchodzi się od wyznaczonych godzin karmienia. Nie budź dziecka na jedzenie, gdy będzie głodne na pewno samo się upomni. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy od ostatniego karmienia minęło około 4. godzin (do 5. podczas nocy), a noworodek nadal śpi. Wtedy najlepiej obudzić maluszka. Optymalna przerwa między posiłkami nie powinna przekraczać 3 - 4 godzin.
Dieta w okresie karmienia piersią jest bardzo ważna, gdyż przekłada się na jakość mleka. Ale karmiąca mama, aby zaspokoić potrzeby żywieniowe swoje i dziecka absolutnie nie powinna jeść za dwoje. Zamiast ilości, zdecydowanie istotniejsza jest jakoś pożywienia. Przede wszystkim dieta powinna być urozmaicona i lekka. Ciężkie, wzdymające i pikantne składniki mogą wywołać u dziecka kolkę.
W Twoim jadłospisie nie powinno zabraknąć:
Laktacji towarzyszy wzmożone pragnienie. Pij dużo niegazowanej wody mineralnej, kompotów i rozcieńczonych soków. Ogranicz mocną kawę, herbatę i napoje gazowane, gdyż zawierają one kofeinę.
Pępowina jest liną łączącą dziecko z matką. To dzięki niej otrzymuje ono od mamy wszystko, co niezbędne do życia. Po porodzie zostaje odcięta i zawiązana - w taki sposób powstaje pępek dziecka. Gojenie pępka odbywa się około 10-14 dni. Po tym czasie powinien sam odpaść. Kolor pępka na początku jest niebiesko-biały, następnie schnie i robi się coraz ciemniejszy oraz twardszy.
Młode mamy dosyć często zastanawiają się, jak dbać o pępek swojego maleństwa oraz na co zwrócić szczególną uwagę przy jego pielęgnacji. Pytania te dręczą szczególnie młodych rodziców, którzy zostali nimi po raz pierwszy.
Od kilku lat obowiązują nowe, zupełnie inne niż kiedyś, zalecenia dotyczące pielęgnacji pępka noworodka. Najnowsze badania dowiodły, że stosowanie alkoholu nie tylko nie pomaga zapobiegać zakażeniom, ale wręcz może być ich przyczyną, bo nie wysusza kikuta pępowiny (mimo że wysusza skórę wokół niej), a dodatkowo wydłuża czas jego odpadnięcia. Może też podrażniać skórę dziecka. Jak więc prawidłowo dbać w domu o pępek zdrowego, urodzonego o czasie noworodka?
Najważniejsze, by kikut zawsze był czysty i suchy. Dlatego trzeba go codziennie umyć wodą z mydłem (można to robić raz dziennie, np. wieczorem, chyba że wcześniej podczas przewijania zauważysz, że został zabrudzony moczem albo kałem – wtedy trzeba go oczyścić natychmiast). Myjemy go „na sucho”, a więc nie podczas kąpieli dziecka, tylko na przewijaku. Najlepiej używać jałowych gazików albo patyczków higienicznych zmoczonych wodą z dodatkiem rozpuszczonego mydła albo płynu do kąpieli (specjaliści nie zalecają rumianku, którego roztwór może powodować uczulenia). Kikut unosimy lekko do góry, czyszcząc wszystkie zakamarki (nie jest unerwiony, dlatego żadne zabiegi pielęgnacyjne nie sprawiają dziecku bólu). Potem dokładnie osuszamy, delikatnie przykładając ręcznik (najlepiej papierowy). Podczas kąpieli staramy się nie zamoczyć kikuta, ale jeśli spadnie na niego kilka kropel wody, nie ma powodu do paniki – wystarczy go dokładnie osuszyć.
W wilgotnym i ciepłym środowisku bakterie rozwijają się lepiej. By tego uniknąć i przyspieszyć proces wysychania kikuta, warto „wietrzyć pępek”, wkładając maluszkowi tylko kaftanik i półśpiochy i odwijając brzegi pieluszki (niektóre pieluszki dla noworodków mają fabrycznie wycięte otwory na pępek). Ubranka, które zasłaniają pępek, powinny być z bawełny, która przepuszcza powietrze.
Nie ma potrzeby, by kikut codziennie dezynfekować albo odkażać. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy noworodek przebywa w złych warunkach higienicznych, np. na ścianie mieszkania jest grzyb. Wtedy lekarze zalecają, by dwa razy dziennie spryskiwać kikut preparatem antyseptycznym o nazwie Octenisept (można go kupić w aptece bez recepty). Środek ten należy stosować również wtedy, kiedy pępek się zaczerwieni, pojawi się nieprzyjemny zapach albo wysięk. W takiej sytuacji niezbędna jest jednak wcześniejsza konsultacja z lekarzem albo położną.
Gluten jest to białko występujące w zbożach: w pszenicy, w życie, w jęczmieniu i w owsie. Nietolerowanie glutenu, a więc takich produktów jak chleb, bułki, kasze, makarony itp. prowadzi do choroby zwanej celiakią, która może przebiegać bezobjawowo lub manifestować się m.in. uporczywą biegunką, bólami brzucha, niedoborem ciężaru ciała i zaburzeniami rozwojowymi dziecka. Do niedawna posiłki zawierające gluten wprowadzano w 10 miesiącu życia dziecka. Obecnie, według najnowszej wiedzy, korzystne jest stopniowe przygotowanie organizmu dziecka do przyswajania glutenu już w 5 miesiącu życia (dzieci karmione piersią) bądź w 6 miesiącu życia (dzieci karmione sztucznie). Podkreśla się bardzo dużą, protekcyjną (osłonową) rolę pokarmu kobiecego w budowaniu tolerancji niemowlęcia na gluten, szczególnie w 5 i w 6 miesiącu życia. Zalecana dawka ekspozycyjna glutenu (kaszki mannej lub kaszki pszennej) wynosi tylko 2–3 gramy na 100 ml jednego z posiłków w ciągu dnia. Po około 2 miesiącach stopniowego przygotowania do tolerancji glutenu, ilość produktów glutenowych można zwiększyć do 6 gram na 100 ml posiłku u dzieci karmionych sztucznie, natomiast ilość produktów glutenowych u dzieci karmionych piersią po tym okresie może być dowolna.
Mięso ryb jest bardzo bogate w białko i w kwasy tłuszczowe omega-3, wspomagające rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Można je stosować zamiennie z mięsem 1-2 razy w tygodniu dla dzieci karmionych piersią od 7. miesiąca, a dla dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym od 6. miesiąca życia.
Wiek (w miesiącach) | Karmienie piersią | Posiłki uzupełniające | |||
---|---|---|---|---|---|
Obiadki | Deserki i soczki | Kaszki | Inne posiłki | ||
Od 1 do 4 | Na żądanie | - | - | - | - |
Od 5 do 6 | Na żądanie | Zupa-przecier jarzynowy z dodatkiem kaszy mannej 2-3 g na 100 ml 1 raz dziennie. | - | - | - |
Od 7 do 9 | Na żądanie | Zupa jarzynowa lub przecier jarzynowy z gotowanym mięsem lub rybą 1-2 razy w tygodniu bez wywaru z kleikiem zbożowym glutenowym | Sok owocowy (najlepiej przecierowy) lub przecier owocowy, nie więcej niż 150g | Kaszka lub kleik zbożowy glutenowy lub bezglutenowy | Pół żółtka do potraw co drugi dzień |
10 | Na żądanie | Obiad z dwóch dań: zupa jarzynowa z kaszką glutenową + jarzynka z gotowanym mięsem (lub rybą) 1-2 razy w tygodniu | Przecier lub sok owocowy, nie więcej niż 150g | Kaszki, kleiki (glutenowe lub bezglutenowe) | Pół żółtka do potraw codziennie. Niewielkie ilości pieczywa, biszkopty, sucharki |
Od 11 do 12 | Na żądanie | Obiad z dwóch dań: zupa jarzynowa z kaszką glutenową + jarzynka z gotowanym mięsem (lub rybą) 1-2 razy w tygodniu, ewentualnie z ziemniakiem lub ryżem | Przecier lub sok owocowy, nie więcej niż 150g | Kaszki, kleiki (glutenowe lub bezglutenowe) | Całe jajko 3-4 razy w tygodniu. Pieczywo, biszkopty, sucharki. Twarożek, jogurt, kefir, kilka razy w tygodniu |
Wiek (w miesiącach) | Liczba posiłków, wielkość porcji | Rodzaj posiłków | |||
---|---|---|---|---|---|
Mleka, kaszki | Obiadki | Deserki i soczki | Inne posiłki | ||
1 | 7 x 90-110 ml | Mleko początkowe „1” | - | - | - |
2 | 6 x 110-130 ml | Mleko początkowe „1” | - | - | - |
3 | 6 x 130 ml | Mleko początkowe „1” | - | - | - |
4 | 4 x 150 ml | Mleko początkowe „1” | - | - | - |
5 | 5 x 180 ml | 4 x mleko początkowe „1” | 1 x zupa-przecier jarzynowy | Sok (najlepiej przecierowy) lub skrobane jabłko (50-100g) | - |
6 | 5 x 180 ml | 4 x mleko początkowe „1” | 1 x zupa-przecier jarzynowy z dodatkiem kleiku glutenowego (2-3g kleiku na 100 ml) + 10g gotowanego mięsa (bez wywaru) lub ryby 1-2 razy w tygodniu | Przecier owocowy lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g | - |
7 | 5 razy | 1 x 180 ml mleko następne „2” z dodatkiem kaszki zbożowej glutenowej (2-3g na 100 ml) 2 x 180 ml mleko następne „2” z dodatkiem bezglutenowego kleiku (2-3g na 100 ml) 1 x 150g kaszka na mleku następnym „2”. | 1 x 200 ml zupa-przecier jarzynowy z gotowanym mięsem (10g) lub rybą 1-2 razy w tygodniu | Przecier owocowy lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g | Deser mleczno-owocowy (zamiast kaszki). Pół żółtka do potraw co drugi dzień. |
8 | 5 razy | 1 x 180 ml mleko następne „2” z dodatkiem kaszki zbożowej glutenowej (6g na 100 ml) 2 x 180 ml mleko następne „2” z dodatkiem bezglutenowego kleiku (6g na 100 ml) 1 x 150g kaszka na mleku następnym „2”. | 1 x 200 ml zupa-przecier jarzynowy z gotowanym mięsem (10-15g) lub rybą 1-2 razy w tygodniu | Przecier owocowy lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g | Deser mleczno-owocowy (zamiast kaszki). Pół żółtka do potraw co drugi dzień. |
9 | 5 razy | 1 x 200 ml mleko następne „2” z dodatkiem kaszki glutenowej 1 x 200 ml mleko następne „2” z dodatkiem kaszki bezglutenowej 2 x 200g kaszka na mleku następnym „2”. | 1 x 200 ml zupa-przecier jarzynowy z gotowanym mięsem (10-15g) lub rybą 1-2 razy w tygodniu | Owoce lub kompot lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g | Pół żółtka do potraw codzienie i biszkopt. |
10 | 4-5 razy | 3 x 220ml mleczny posiłek łączony z produktem zbożowym (kaszki mleczne glutenowe lub bezglutenowe) 1 x zupa jarzynowa z kaszką glutenową | 1 x obiad: jarzynka z gotowanym mięsem (15-20g) lub rybą 1-2 razy w tygodniu z dodatkiem ziemniaka lub ryżu | Przecier owocowy lub owoce lub kompot lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g | Pół żółtka do potraw codzienie. Niewielkie ilości pieczywa, biszkopty, sucharki. |
11-12 | 4-5 razy | 3 x 220ml mleczny posiłek łączony z produktem zbożowym (kaszki mleczne glutenowe lub bezglutenowe) 1 x zupa jarzynowa z kaszką glutenową | 1 x obiad: jarzynka z gotowanym mięsem (15-20g) lub rybą 1-2 razy w tygodniu z dodatkiem ziemniaka lub ryżu | Przecier owocowy lub owoce lub kompot lub sok (najlepiej przecierowy) do 150g. | Całe jajko 3-4 razy w tygodniu. Twarożek, kefir, jogurt kilka razy w tygodniu. |
Hipercholesterolemia są to zaburzenia lipidowe, charakteryzujące się podwyższonym stężeniem cholesterolu we krwi. Cholesterol jest substancją niszczącą naczynia krwionośne, związaną z ryzykiem wystąpienia miażdżycy, zawału serca i udaru mózgu.
Cholesterol występujący we krwi dzieli się na dobry – HDL i tzw. zły cholesterol – LDL. Ten zły przenika do ściany tętnicy ze szczególną łatwością, powodując powstanie zmian miażdżycowych, będących przyczyną zwężenia tętnic. Zwężenie tętnicy powoduje niedokrwienie, a tym samym niedotlenienie i niedożywienie danego narządu, do którego tętnica dostarcza krew. Zmiany miażdżycowe w naczyniach wieńcowych prowadzą do zawału serca, a naczyń szyjnych do udaru mózgu.
Cholesterol HDL chroni układ tętniczy, a jego duża ilość zabezpiecza organizm przed powikłaniami miażdżycy.
Prawidłowe stężenie cholesterolu to 190 mg/dl, a LDL 130 mg/dl.
Osoby z rozpoznaną miażdżycą powinny dążyć do wartości LDL < 100 mg/dl, a te z nich, które dodatkowo palą papierosy, chorują na cukrzycę lub u których miażdżyca dotyczy dwóch różnych regionów naczyniowych, za prawidłowe przyjmują wartości LDL < 75.
Nadciśnienie tętnicze jest stanem przewlekłego podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi. Jest to stan, w którym wartości ciśnienia tętniczego są wyższe od przyjętych za prawidłowe, a więc 140 mmHg dla ciśnienia skurczowego i 90 mmHg dla rozkurczowego. Choroba nadciśnieniowa jest schorzeniem przewlekłym, wymagającym długotrwałego i systematycznego leczenia, gdyż jest to jedyna możliwość zapobiegania powikłaniom, jak zawał serca, udar mózgu, niewydolność krążenia i nerek.
Leczenie dietetyczne prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, zmniejsza ryzyko powstania powikłań narządowych, wspomaga działanie leków stosowanych w postaci umiarkowanej i ciężkiej, a w postaci łagodnej (140-160/90-100 mmHg) może doprowadzić do normalizacji ciśnienia krwi.
Niewłaściwa dieta osłabia działanie stosowanych leków, sprzyja zjawisku oporności oraz powstaniu złośliwej postaci nadciśnienia tętniczego.
Cukrzyca jest obecnie zaliczana do chorób cywilizacyjnych. Jest to zespół zaburzeń metabolicznych o charakterze przewlekłym charakteryzujących się podwyższonym poziomem glukozy we krwi (hiperglikemią) wynikającym z defektu wydzielania insuliny przez trzustkę. Zbyt mała ilość insuliny lub osłabienie jej działania, powstające w następstwie zaburzeń metabolicznych i otyłości, prowadzą do sytuacji, gdy spożyty cukier, po wchłonięciu z przewodu pokarmowego, nie trafia do komórek lecz pozostaje podwyższony we krwi. Hiperglikemia staje się następnie początkiem kaskady metabolicznych zaburzeń.
Leki stosowane w leczeniu cukrzycy powodują zwiększenie wydzielania insuliny ale wyczerpywanie się możliwości trzustki ogranicza ich stosowanie do 10-15 lat.
Po tym czasie podstawowym lekiem staje się insulina.
Właściwa dieta prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Zastępuje leki (jest pierwszym, najtańszym i najskuteczniejszym lekiem), poprawia wyniki leczenia, zapobiega przyrostowi masy ciała, jest jedyną możliwością uniknięcia insulinoterapii.
Dieta jest lekiem, którego nie zastąpi żaden inny, sama zaś zastępuje wiele z nich!
Najbardziej istotne jest jedzenie urozmaicone, smaczne i zdrowe. Dieta w cukrzycy nie oznacza w żadnym wypadku głodowania ani konieczności całkowitej rezygnacji z ulubionych potraw.
Co jeść i pić bez przeciwwskazań:
Kawa, herbata, mleko, woda, sok pomidorowy, soki warzywne niesłodzone, szparagi, brokuły, bób, marchew, kalafior, cebula, buraki, fasola, koper włoski, grzyby, bakłażany, peperoni, pomidory, sałata, rzepa, seler, szpinak, dynia, kabaczki, świeże owoce (morele, ananasy, arbuzy, pomarańcze, truskawki, grejpfruty, jabłka, brzoskwinie, gruszki), sałatki owocowe bez cukru, sucharki, płatki owsiane, szynka surowa , czerwone mięso, wołowina, cielęcina, mięso białe (królik, kurczę, indyk), ryby (dorsz, sola, pstrąg), marynaty, makaron ryż, oliwa z oliwek.
Co jeść i pić z umiarem:
Jogurty, napoje bezalkoholowe, oliwa, biszkopty, kruche ciasteczka, grzanki, pizza, makaron jajeczny, ryby (tuńczyk w oleju), chude sery, twaróg, jaja na miękko i twardo, ziemniaki, straczkowe (ciecierzyca, fasolka, soczewica, groszek), olej roślinny, margaryna, świeże owoce (banany, figi, mandarynki, granaty, winogrona), krakersy, sucharki, chleb.
Staraj się unikać:
Masło, dżem, miód, wina musujące, wina wytrawne i inne alkohole, napoje słodzone, mortadela, boczek, salami, sosy gotowane, pasty, uszka, kopytka, łazanki, pierożki i inne wyroby mączne faszerowane, mięso czerwone, wieprzowina, jagnię, kaczka, gęś, perliczka, podroby, ryby (węgorz, łosoś, makrela), skorupiaki (langusta, raki, kraby, mięczaki, małże), potrawy smażone (z mięsa, warzyw, jajek), sery tłuste (gorgonzola, parmezan), masło, śmietana, smalec, majonez, kasztany, owoce gotowane w cukrze, owoce kandyzowane, owoce suszone, daktyle, orzechy, nasiona pini, orzeszki pistacjowe, śliwki, napoje słodzone, słodkie ciasteczka, lody, budyń czekoladowy.
Pewne niewłaściwe zachowania i niezdrowe nawyki mogą prowadzić do nadwagi, a w konsekwencji do otyłości.
Otyłość zależy nie tylko od niezdrowych zachowań żywieniowych ale również od małego wydatku energetycznego w stosunku do ilości przyjmowanego pożywienia.
Do oceny otyłości lub prawidłowej wagi używa się Indeksu masy ciała = BMI (Body Mass Index).
BMI = waga ciała w kg ÷ (wzrost w m)2
Najskuteczniejszą walką z nadwagą jest ograniczenie spożycia kalorii poniżej liczby kalorii potrzebnej dla spoczynkowej przemiany materii danego człowieka.
Dieta redukcyjna jest to zestaw zaleceń dietetycznych, zazwyczaj w postaci jadłospisów, których celem jest zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej, np. w leczeniu otyłości lub dla poprawy wyglądu.
Dieta odchudzająca powinna być stosowana pod kontrolą specjalisty, najlepiej dietetyka i lekarza bariatry. Odchudzanie szczególnie dotyczy to osób ze znaczną otyłością, u których potrzebna jest utrata 10 i więcej kilogramów.
Zmniejszenie masy ciała za pomocą diety jest możliwe poprzez:
I śniadanie:
II śniadanie:
Obiad:
Podwieczorek:
Kolacja:
I śniadanie:
II śniadanie:
Obiad:
Podwieczorek:
Kolacja:
I śniadanie:
II śniadanie:
Obiad:
Podwieczorek:
Kolacja:
Jeśli jesteś osobą z nadwagą staraj się "zrzucić" nadmierne kilogramy, które nasilają chorobę refluksową. Dzieje się tak poprzez "wypychanie" zawartości żołądka do góry, co wyzwala objawy reflluksu.
Choroba ta wymaga regularnego, co 3-4 godziny, spożywania posiłków o małej objętości. Nie przejadaj się! Unikaj pokarmów tłustych, wybieraj produkty odtłuszczone, jak mleko o niższej zawartości tłuszczu (0,5-2%) lub naturalnie "chude" jak drób, wędliny drobiowe czy ryby.
Unikaj potraw ostro przyprawionych papryką, chilli, curry lub dużą ilością pieprzu. Zrezygnuj również z keczupów, musztard oraz sosów maggi na rzecz świeżych lub suszonych listków bazylii, tymianku lub oregano. Niewielki dodatek surowego czosnku z kilkoma kroplami oleju poprawi smak potrawy nie wywołując dolegliwości.
W stanach zaostrzenia dolegliwości zrezygnuj zjedzenia surówek z pomidorów, rzodkiewek, ogórków czy cebuli na rzecz surówek z marchewki, kalarepki lub warzyw gotowanych (również na parze), jak buraki, słodka kapusta biała lub czerwona, groszek i fasolka szparagowa. Jedz ziemniaki, lecz tylko gotowane, frytki mogą nasilić dolegliwości.
Zawsze staraj się jeść posiłki świeże, a nie odgrzewane, lepiej gotowane, grilowane, duszone lub pieczone beztłuszczowo (np. w folii), niż smażone z dodatkiem jakiegokolwiek tłuszczu.
Staraj się spożywać posiłki przy wygodnym stole, aby można było siedzieć wyprostowanym. Jedz wolno, natomiast każdy kęs dobrze gryż i przeżuwaj. Nie kładż się zaraz po jedzeniu, a kolację zjadaj na 3 godziny przed snem.
Ogranicz picie mocnej kawy, herbaty, soku pomarańczowego, cytrynowego czy pomidorowego, na korzyść niegazowanych wód mineralnych, mleka lub napojów mlecznych. Niekiedy dodatek mleka, lecz nie śmietanki, znosi szkodliwe oddziaływanie herbaty lub słabszej kawy.
Zrezygnuj z czekolady, ciast z kremem lub innych tłustych i słodkich deserów na rzecz budyniów, niekiedy biszkoptów, najlepiej takich owoców jak banan.
Unikaj picia allkoholu i to zarówno mocnych drinków, które mogą spowodować bóle w klatce piersiowej, jak i dużych ilości piwa.
Zrezygnuj z obcisłej odzieży, szczególnie pasków, mocnych gumek noszonych w talii. Jeżeli musisz coś podnieść z ziemi lub z podłogi, kucnij, a nie pochylaj się, gdyż grozi Ci zjawisko "ulewania" się lub zgagi.
Jeżeli rozpoznana zostanie choroba refluksowa przełyku to pamiętaj, aby samemu nie wybierać i nie przyjmować leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych czy innych; a każdemu lekarzowi, u którego pojawisz się po raz pierwszy przekazać informację o chorobie. Istnieje bowiem grupa leków, która może nasilać objawy refluksu przełykowego.
Produkty i potrawy | Zalecane | Zalecane w umiarkowanych ilościach | Przeciwwskazane |
---|---|---|---|
Napoje | mleko słodkie; mleko zsiadłe nieprzekwaszone; jogurt; kawa zbożowa z mlekiem; napoje mleczno-owocowe; mleczno-warzywne, wody niegazowane | słaba herbata; soki owocowo-warzywne; herbata ziołowa; herbata owocowa | płynna czekolada; kakao; mocna herbata; kawa naturalna; wszystkie napoje alkoholowe; napoje gazowane; kwaśne przetwory mleczne; maślanka; kumys |
Pieczywo | pszenne; jasne; czerstwe; biszkopty; pieczywo półcukiernicze; drożdżowe | pieczywo cukiernicze | wszelkie pieczywa świeże; żytnie; razowe; pieczywo chrupkie; pszenne razowe |
Dodatki do pieczywa | masło; twarożek; ser homogenizowany; jaja na miękko; jajecznica na parze; pasta z cielęciny, drobiu | margaryna miękka; miód; marmolada; chude wędliny: szynka, polędwica, drobiowe; łagodny ser podpuszczkowy; pasztet domowy | tłuste wędliny; konserwy; salceson; parówki; kiszka, pasztetówka; smalec; pikantne sery dojrzewające żółte i topione; ser Feta; dżemy; jaja na twardo |
Zupy i sosy gorące | rosół jarski; mleczne; krupnik z dozwolonych kasz; owocowe rozcieńczone; ziemniaczana; warzywne z dozwolonych warzyw; przecierane; zaprawiane mąką i masłem; zawiesiną z mąki i śmietanki; mąki i mleka; zaciągane żółtkiem; sosy łągodne: ze słodką śmietanką - koperkowy; potrawkowy; pomidorowy; pietruszkowy; owocowe | owocowe nierozcieńczone; chudy rosół z cielęciny; na esencjonalnych wywarach jarzynowych | tłuste; zawisiste; na wywarach: mięsnych; kostnych; grzybowych; zasmażane; zaprawiane kwaśną śmietaną; pikantne; z warzyw kapustnych strączkowych, ogórków, esencjonalne rosoły; buliony; zupy w proszku; sosy ostre: chrzanowy, musztardowy, cebulowy |
Dodatki do zup | bułka; grzanki; kasza: manna, jęczmienna; ryż; ziemniaki pure; lane ciasto; makaron nitki; biszkoptowe | groszek ptysiowy; ziemniaki w całości | grube kasze; makarony zarabiane na stolnicy; kluski kładzione; nasiona roślim strączkowych; jaja gotowane na twardo |
Mięso; podroby; drób; ryby | chude: cielęcina; królik; indyk; kurczaki; chude ryby: dorsz; pstrąg strumieniowy; sola; mintaj; halibut biały; morszczuk; sandacz; flądra; szczupak; płastuga; okoń; lin; potrawy gotowane; pulpety; budynie; potrawki | wołowina; konina; ozorki; serca; płuca; ryby: młody karp; leszcz; makrela; potrawy duszone bez obsmażania na tłuszczu; pieczone z masy mielonej w folii lub pergaminie | tłuste gatunki: wieprzowina; baranina; gęsi; kaczki; dziczyzna; tłuste ryby: węgorz; łosoś; sum; tołpyga; nototenia; halibut niebieski; troć; pikling; szprot; potrawy marynowane, wędzone, smażone, pieczone |
Potrawy pólmięsne i bezmięsne | budynie z kasz (jęczmiennej, manny, krakowskiej, kukurydzianej), warzyw i mięsa; makaron nitki z mięsem; risotto; leniwe pierogi; kluski biszkoptowe; kluski francuskie | zapiekanki z kasz, warzyw i mięsa; kluski z ziemniaków i sera | wszystkie potrawy smażone na tłuszczu: placki ziemniaczane, bliny, kotlety, krokiety, bigos, fasolka po bretońsku |
Tłuszcze | dodawane na surowo: masło; śmietanka; oleje: słonecznikowy; sojowy, rzepakowy - bezerukowy, oliwa z oliwek | miękkie margaryny; niezbyt kwaśna śmietana | smalec; słonian; boczek; łój; margaryny twarde; tłuszcze kuchenne; kwaśna śmietana |
Warzywa | młode, soczyste, gotowane: marchew, dynia, kabaczek, buraki, szpinal, szparagi; w formie pure, oprószone mąką, z "wody", z masłem | kalafior; brokuły; fasolka szparagowa; groszek zielony; seler; sałata zielona; pomidor bez skórki; w okresie remisji choroby drobno starte surówki, np. z marchweki | warzywa kapustne; cebula; czosnek; pory; papryka; suche nasiona roślin strączkowych; ogórki; brukiew; rzodkiewka; rzepa; kalarepa; szczaw; kukurydza; grzyby; warzywa zasmażane; sałatki z majonezem i musztardą; warzywa marynowane, solone |
Ziemniaki | gotowane; pure; z mlekiem | gotowane i pieczone w całości | smażone z tłuszczem: frytki; krążki; chipsy |
Owoce | dojrzałe; soczyste; bez skórki i pestek; niekwaśne; w okresie zaostrzenia choroby w postaci przecierów gotowanych; owoce jagodowe; winogrona; cytrusowe: banany; brzoskwinie; morele; jabłka gotowane, pieczone, w postaci rozcieńczonych soków, najlepiej z mlekiem | w okresie remisji choroby surowe przeciery z owoców zalecancyh; owoce rozdrobnione | gruszkil daktyle; czereśnie; agrest; wiśnie kawon; owoce marynowane; owoce suszone; orzechy |
Desery | kompoty z dozwolonych owoców - przetarte; galaretki; kisiele; mus z pieczonego jabłka; budynie i kisiele mleczne; desery mało słodzone | kremy | torty; cista z masami; z dużą ilością cukru; desery z używkami; orzechami; kakao; czekolada; batony; chałwa; cista z proszkiem spulchniającym |
Przyprawy | bardzo łagodne: cukier; wanilia; sok z cytryny; zielona pietruszka; zielony koperek; cynamon | melisa; jarzynka; sól | ocet; pieprz; musztarda; papryka ostra; chrzan; maggi; kostki bulionowe; ziele angielskie; liść laurowy |
Produkty źle tolerowane zostały przedstawione w tabeli w rubryce "przeciwwskazane", należy pamiętać, że dotyczyło to większości chorych. Zaleca się, by dietę indywidualizować dla każdego chorego. Należy wykluczać te pokarmy, które wywołują i nasilają dolegliwości.
Produkty, które działają pobudzająco na czynność wydzielniczą żołądka, które u większości chorych·powodują objawy choroby:
Posiłki podaje się w małycb objętościach, o umiarkowanej temperaturze, często - S razy w ciągu dnia.
Powyższe zalecenia opracowano w oparciu o zalecenia Instytutu Żywności i ŻywieniaDieta w chorobach trzustki i dróg żółciowych powinna zawierać normalną ilość kalorii, przewidzianą dla danej grupej ludności, jednak z ograniczeniem tłuszczu, przy zwiększeniu spożycia węglowodanów. Posiłki powinno się spozywać 5 razy dziennie, o umiarkowanej objętości (bez przejadania się). Istotnym elementem jest ilość tłuszczu i forma przygotowania posiłku, który jest trawiony przez soki trzustkowe. Najlepszą metodą przygotowania potraw jest: gotowanie na parze, duszenie bez smażenia, pieczenie w folii lub pergaminie. Najlepsza proporcja podstawowych składników odżywczych w całodziennej diecie powinna wynosić: białko – 65-90 g, tłuszcz – 40-50 g, węglowodany – 345 g. Ilość błonnika w diecie jest zależna od indywidualnej tolerancji. Wskazana jest dieta o dużej zawartości witamin C i E.
Zespół jelita drażliwego to choroba czynnościowa przewodu pokarmowego charakteryzująca się zaburzeniami w oddawaniu stolca (biegunki, zaparcia),którym towarzyszy ból lub wzdęcia brzucha ustępujące lub łagodniejące po wypróżnieniu.
Istotnym zaleceniem jest łatwostrawna dieta, stałe pory posiłków w małych ilościach, odpowiednia ilość czasu na ich spożycie. Niewłaściwa dieta może nasilać objawy -w zależności od typu choroby - postaci biegunkowej (3 wypróżnienia w ciągu dnia, papkowaty lub wodnisty stolec, parcie na stolec) lub zaparciowej (mniej niż 3 wypróżnienia w tygodniu, twardy lub „bobkowaty” stolec, duży wysiłek towarzyszący defekcji).
Większość pacjentów z zespołem jelita drażliwego jest wrazliwa na drożdże, mleko, groszek, jaja, kukurydzę, jęczmień, wołowinę, kurczaki, soję, skorupiaki, orzeszki, fasolę i ryby.
Dieta w postaci zaparciowej polega na stopniowym zwiększaniu w dziennej racji pokarmowej produktów zawierających duże ilości błonnika pokarmowego, zaczynając od 1 łyżki stołowej otrąb lub płatków owsianych w ciągu dnia, dochodząc do 20-30 g/dzień. Tego typu zestaw poprawia perystaltykę jelita grubego, zatrzymując część wody w stolcu.
W postaci biegunkowej należy stosować dietę ubogobłonnikową, oczyszczone produkty zbożowe i oceniać tolerancję organizmu na błonnik pokarmowy dodawany do potraw, niekiedy nasila wzdęcia.
Produkty zalecane do spożycia:
Pijemy minimum 2 litry płynów na dobę: wodę gazowaną, soki warzywne lub owocowe.
Produkty zabronione do spożycia:
Produkty zalecane do spożycia:
Pijemy co najmniej 2 litry przegotowanej wody - godzinę po lub godzinę przed jedzeniem.
Należy ograniczyć:
Produkty zabronione do spożycia:
Kamica nerkowa polega na odkładaniu się (wytrącaniu) w drogach moczowych nierozpuszczalnych złogów substancji chemicznych, stanowiący prawidłowy lub patologiczny składnik moczu.
Gromadzące się substancje chemiczne budują tzw. kamienie, które zalegając upośledzają funkcje nerek.
Ze względu na skład budulcowy kamieni, wyróżniamy określone postacie kamic nerkowych:
Celem leczenia dietetycznego jest trwałe obniżenie stężenia kwasu moczowego do wartości około 5,5 mg %.
Przy stężeniu kwasu moczowego w zakresie 8,5-9,0 mg % nie powinny wystąpić objawy ostre dny i wystarczające jest stosowanie diety.
Dieta w dnie moczanowej musi dostarczać odpowiednie ilości wszystkich niezbędnych składników pokarmowych - czyli powinna być odpowiednio zbilansowana.
Główną zasadą leczenia dietetycznego dny moczanowej jest ograniczenie podaży związków purynowych z zewnątrz - tj. z pokarmem (puryny są to związki zasadowe zawarte w większej ilości niektórych pokarmów). Należy jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że większość kwasu moczowego powstaje w wyniku przemian endogennych.
Z diety należy wykluczyć: podroby, groch, fasolę, soczewicę ,szpinak, szczaw, grzyby, szproty, śledzie, sardynki, wędliny wędzone i konserwowe, zupy i sosy na wywarach mięsnych, galarety, galantyny, ikra. Zabronione jest spożywanie kawy, czarnej herbaty, kakao i alkoholu, który nasila endogenną produkcję puryn.
W okresie napadowym wskazana jest dieta bezmięsna, najkorzystniej zastosować dietę płynną (kleikowo-owocową).
Jadłospisy powinny być urozmaicone, stosowane produkty świeże i najlepszej jakości, potrawy lekkostrawne.
Zgodnie z zasadami racjonalnego żywienia, optymalne byłoby spożywanie 5 posiłków dziennie. Minimum to 3 posiłki. Ostatni posiłek należy spożyć 3-4 godziny przed snem (w nocy zwiększa się retencja kwasu moczowego).
Zaleca się odpowiednie nawadnianie organizmu około 3 litrów płynów (herbata zielona, woda, soki rozprowadzane wodą, napary ziołowe), napoje powinny być rozłożone równomiernie przez cały dzień.
Utrzymanie ph moczu w granicach 6,5-7,0 zmniejsza krystalizację kwasu moczowego w nerkach (o ponad 90 %).
Wskazane jest, aby potrawy były gotowane w wodzie i na parze, co sprzyja wypłukiwaniu puryn zawartych w tych produktach do wywaru.
Głodówki w leczeniu dny są zabronione - wiążą się z ketozą, a ta może wyzwalać ataki dny.
Wchłanianie żelaza ułatwia: witamina C, soki owocowe, obecność mięsa w posiłku
Wchłanianie żelaza utrudnia: kawa, herbata, napoje typu cola, mleko, produkty bogate w błonnik
Zalecane dzienne spożycie żelaza:
Produkty bogate w kwas foliowy: zielone warzywa liściaste (sałata, szpinak, brokuły), pomarańcze, mandarynki, banany, kiwi, orzechy, migdały, wątróbka, jajka, groch, fasola
Produkty spożywcze bogate w żelazo (zawartość żelaza w mg w 100g produktu):
Doustne leki przeciwzakrzepowe (Warfin, Acenokumarol, Sintrom) powodują zmniejszenie zdolności krzepnięcia krwi, przez co zapobiegają tworzeniu się skrzeplin i powstawaniu zatorów obwodowych i płucnych.
Lek należy przyjmować w dawkach zalecanych przez lekarza. Skuteczność oceniana jest przez oznaczanie wskaźnika INR. Wskaźnik powinien mieścić się w granicach 2.0-3.0, a u chorych ze sztuczną zastawką serca 2.5-3.5. W interesie pacjenta leży ścisłe przestrzeganie wyznaczonych przez lekarza terminów kontroli wskaźnika INR.
Leki przeciwkrzepliwe przyjmuje się raz dziennie, zawsze o tej samej porze (najlepiej w godzinach wieczornych).
Nie wolno przerywać stosowania leku bez porozumienia z lekarzem.
Należy nosić przy sobie książeczkę leczenia przeciwzakrzepowego z aktualnymi wynikami badań wskaźnika INR i informować lekarza, do którego się zgłaszamy.
Przy stosowaniu leków przeciwzakrzepowych krwawienia związane z drobnymi codziennymi urazami (np. skaleczenia) mogą trwać dłużej niż normalnie. Przy wszystkich poważnych krwawieniach (wypadki) lub w razie nagłych operacji (w tym ekstrakcja zębów) należy informować lekarza o przyjmowaniu leków przeciwzakrzepowych.
Należy natychmiast powiadomić lekarza prowadzącego leczenie przeciwzakrzepowe o wszelkich krwawieniach występujących w przebiegu leczenia (np. z nosa, przewodu pokarmowego, dróg moczowych) oraz o każdej nowej chorobie w tym szczególnie żółtaczce.
Przed wykonaniem jakichkolwiek zabiegów z naruszeniem ciągłości powłok ciała - zabiegów chirurgicznych, niektórych zabiegów stomatologicznych, istnieje konieczność odstawienia doustnych antykoagulantów i stosowanie leczenia przeciwkrzepliwego pod inną postacią (zastrzyki).
Nie wolno stosować bez porozumienia z lekarzem żadnych leków, zwłaszcza przeciwbólowych i przeciwzapalnych i preparatów witaminowych (u pacjentów leczonych doustnym antykoagulantem - lekiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym z wyboru jest paracetamol).
Tryb życia i odżywiania powinny być w miarę możliwości regularne. Nagła zmiana sposobu odżywiania np. nagłe wprowadzenie do diety dużej ilości świeżych owoców i warzyw (groszek, kapusta, kalafior, sałata, szpinak, wątróbka, ziarna soi) może spowodować wahania wskaźnika INR.
Nie wolno spożywać alkoholu.
U pacjentów leczonych lekami przeciwzakrzepowymi przeciwwskazane są iniekcje domięśniowe. Mogą być wykonywane iniekcje dożylne i podskórne.